شهادت صاحب کرامت

می خواستم تو را خورشید بنامم - از روشنایی ات -

دیدم که خورشید ، سکه صدقه ای است که تو هر صبح از جیب شرقی ات در می آوری ، دور سر عالم می چرخانی و در صندوق مغرب می اندازی .
و بدین سان استواری جهان را تضمین می کنی .
می خواستم نام تو را ابر بگذارم - از شدت کرامتت ،
دیدم که ابر دستمالی است که تو با آن عرقهای آسمانی ات را ازجبین می ستری و بر پیشانی زمین های تبدار می گذاری .
می خواستم تو را آسمان بخوانم - از وسعت آبی نگاهت -
دیدم که آسمان ، سجاده ی کوچکی است که تو برای عبادت مدامت زیر پا می افکنی .
می خواستم تو را اقیانوس صدا کنم - ازبی کرانگی ات -
دیدم که اقیانوس ، جرعه آبی است که تو به لبهای عطشناک زمین بخشیده ای .
می خواستم تو رانسیم لقب دهم - از لفاطت و مهربانی ات -
دیدم که نسیم ، فقط بازدم توست که در فضای قدسی فرشتگان تنفس می کنی .
به اینجا رسیدم که :
زیباترین و زیبنده ترین نام ، همان است که خدا برای تو برگزیده است ، ای کریم ترین بخشنده ی روی زمین .
ای جواد !(1)

وفردا روزی است که ابرهای آسمان می بارند و خورشید درپشت ابرها پنهان می شود و اقیانوس به تلاطم در میآید و نسیم در خود می پیچد و خدا و فرشتگانش افسوس نبودنت را دارند
برای تو که حجت خدا بر زمینی ... برای تو که لذت را در خشوع خدا دانستی
برای تو که خدمت خدا را پذیرفتی ... برای تو که بهشت با تودست یافتنی می شود
برای تویی که اهل آسمان ها بر تو گریستند ...
برای تو، تویی که روح رضایی .....

بلغه منا تحیه و سلاما
و آتنا فی موالاته من لدنک فضلا واحسانا و رضوانا
انک ذوالمن القدیم والصفح الجمیل .
شهادت کریم ترین بخشنده ی خدا حضرت جواد الائمه (ع) بر شیعیانش تسلیت باد.
(1) برگرفته از کتاب آسمانی ترین مهربانی از سید مهدی شجاعی

حضور سبزتان گرمابخش محفل ماست