مثل من ای دوست بسی هست و نیست ...

 

جایی خواندم که ، " آدمها مثل عکس می مونن ، زیادی که بزرگشون کنی کیفیتشون میاد پایین "

بعضی از آدمها خودشان بزرگند . انقدر روحشان بخاطر صفات پسندیده ای که دارند بزرگ است که حتی اگر کسی بخواهد به طریقی خرابشان هم بکند نمی تواند. انقدر این ساختار شخصیتی محکم است که با هیچ کلنگی نمیتوان خللی به آن وارد نمود . 

بعضی ها هم هستند که بزور میخواهند برای خودشان احترامی دست و پا کنند . زورکی میخواهند بگویند مرا هم داخل آدم حساب کنید اما تا روح درست نباشد نمی شود بر دلی نشست ، این را دیگر نمی توان با پول و با وعده و وعید و ... بدست آورد .

اما این میان گروه سومی هستند که در وهله ی اول محبوب هستند اما بعد از گذشت مدت زمانی ، بعد رفت و امدهایی که انجام میشود ، متوجه میشوی این همان شخصی که تو فکر میکردی ، همان شخصیتی که به دنبالش بودی نیست . آن وقت است که پس میزنی و کناره می گیری و علتش این است که فردِ بزرگ شده ، ظرفیت این بزرگنمایی را ندارد...

گاهی خودمان مقصریم . نسنجیده کسی را بزرگ می کنیم و وقتی متوجه میشویم اشتباه گرفته ایم دچار نوعی سرخوردگی شده از همه ی آدمها بدمان می آید . در صورتیکه اینجا هیچ کس جز خودمان مقصر نیست .
این اشتباه گاه به خودمان ضربه میزند، اما گاهی کسی را در نظر دیگران بزرگ میکنیم . بزرگی که شایسته اش نیست و اینجا اگر اشتباه کرده باشیم جبران خسارتی که به روح انسانهای زیادی وارد کرده ایم کار سخت و مشکلی است و گاه جبران ناپذیر .

انتخاب های ما در زندگی نشان از نوع شخصیتمان دارد . اگر برگردیم و دوستی هایمان را دوره های مختلف زندگی مرور کنیم میبینیم که گاهی فراز و فرودهای زیادی داشته است که همه نشان از شخصیت ما در آن هنگام دارد . هر چه جلو تر میرویم باید شخصیت مان بیشتر شکل گرفته باشد و گروه دوستانمان شباهت بیشتری به هم  پیدا کرده باشند .
امید که با عنایت خدا به ریسمان محبتش دست یابیم و از دوست داران اهل بیتش باشیم که محبت واقعی را تنها در این خاندان می توان یافت و لا غیر ...

کاش اسم مان را در لیست خریداران یوسف زهرا بنویسند ...

خدایا !

ما را همنشین گل های زیبای خوشبویی بنما تا بتوانیم از این حسن همجواری هم خودمان لذت ببریم و هم شاید بواسطه ی آنان دیگرانی همصحبت با ما شوند و ما را خوشبو ببینند. 

دلهای سختمان را بواسطه مهر عزیزانت ، نرم بفرما .

حب اهل بیت را خودت در دلمان ایجاد کرده ای ، نگذار علف های هرزی که در اطرافمان می رویند ، غذای روحمان را مصرف کنند و تشنه مان بگذارند . 

عیوبمان را فقط خودت بدان و کمک کن تا رفعشان نماییم .

در این روز جمعه ، پرونده ی اعمالمان دل ِ امام زمانمان را نشکند و عرق شرم بر چهره اش ننشاند.

از مهدی بیا ، مهدی بیا گفتن های ظاهری مان بکاه و بر انسان منتظر بودنمان بیافزا ...

آمین یا رب العالمین