"فقط خدا به من آرامش می‌دهد و بس"

رویای من جابجایی واژه‌هاست، محاکمه واژه‌هاست و اعدام واژه‌های بیمار آفرین است.

رویای من آرامش است، اطمینان و اعتماد است.

دنیای روح من بسیار بزرگ است حدود آن، زمین و نامحدود آن خداست.

جنگ در بالکان، بن بست در چچن و افغانستان و کشمیر و عراق و فلسطین، بی عدالتی، پارتی بازی، اسیر مقام و ثروت، فرزند کشی، کودک آزاری، کشت و قاچاق مواد مخدر، قتل بیگناه، فیلم سیاه، تجاوز جنسی و... رویای مرا به تاخیر می‌اندازد و قلب راست من محل تجمع رویای آرامش را بر هم می‌زند.

آسمان ما خوب نمی‌بارد، زمین ما خوب نمی‌جوشد و سادگی محکوم می‌شود.

صفات و سخنان زیبا در صحنه سخنرانی‌ها می‌رقصند و در عمل پایمال فرهنگ دو چهره ما می‌شوند.

امروزه مغزها به جای ابتکار، در جهت یافتن معجزه قدم بر می‌دارند تا با واژه‌سازی روزنامه‌ای ما را به لب پرتگاه سوق دهند، اگر خدا نبود امید آرامش در من می‌میرد....فقط خدا و قرآن به من آرامش می‌دهد و بس.

برداشت از سایت تابناک 21/5/88

حضور سبزتان گرمابخش محفل ماست