حی علی العزا ...

"خدایا پناه می برم به تو از کرب و بلا فرود آیید و منزل کنید که اینجا خوابگاه شتران ما و خونریزگاه

ماست ."

و امروز کاروان سید وسالار شهیدان همراه با خیل عاشقان ِ معبود به کربلا میرسد عشاق را جمع مینماید و می فرماید :

" خدایا ، ما عترت پیامبر تو محمد صلی الله علیه و آله هستیم ، ما را ازسرزمین خود روانه ساخته و از حرم جدمان دور داشته اند ، بنی امیه بر ما ستم کرده است . بار الها حق ِ ما را از انها بگیر و ما را بر این قوم ستمکارپیروز گردان " .

و در ادامه ی نجوای عاشقانه اش می فرمایند : مردم بنده دنیایند و دین بازیچه ای است بر زبانشان تا آن زمان که روزی شان فراهم شود ، با دین سر و کار دارند و چون آزمایش شوند ، دینداران اندک خواهند بود . "

 خستگی راه بود و گرمای زمین کربلا و مادر ِ برادر ، اوج سر سپردگی است به ثارالله . او امروز هر آن چه مادر از کودکی در گوش جانش نغمه سرایی کرده به چشم میبیند و این روزهاست که سفارش مادر باید عملی شود ، " کهنه پیراهن " آخر گرگها در کمیند و دندان تیز کرده اند ....

از امروز تا نه روز دیگر عقیله ی بنی هاشم مصیبت ها که نه ، عارفانه ها و عاشقانه هایش را نه به گفتار که به کردار نشان جهانیان خواهد داد ...

از امروز تا عاشورا یک دهه ی دنیایی نیست ، دلیل آفرینش است ...

از امروز تا عاشورا  ف " تبارک " معنا می یابد ...

این دهه ، حسین (ع) خانواده اش را نه ، تمام موجودیتش را قربانی عشق اش می کند ...

قربانی دهم ذی حجه کجا و قربانی دهم محرم کجا ؟

زینب ،زینب ، زینب ،

تو چه دیده ای در این مصیبت ها که " ما  رایت الا جمیلا " یت ، همه را تا اخر دنیا شگفت زده کرده است ...

بانوی من ،

در این روزهایی که برایم هر لحظه اش چنان دیر می گذرد که " دیروز " را " دور " تر از سال میبینم به تو اقتدا خواهم نمود و با یادت زیر لب زمزمه خواهم کرد که ، 

ما رایت الا جمیلا ....