سرعت ، خطر ، آرامش
1- از قم به تهران بر میگشتم و غرق در افکارم بودم که یه آن به خودم آمدم و به عقربه ی کیلومتر شمار نگاه کردم . بالای 140 را نشان می داد . پا را از پدال گاز برداشتم تا به 120 رسید و با اطمینان به راهم ادامه دادم . در طول راه چند باری این اتفاق ( خواسته و نا خواسته ) افتاد تا به فرودگاه امام ( ره ) رسیدم . به ساعت که نگاه کردم شاید 6 یا 7 دقیقه از زمانی که با سرعت ثابت 120 رانندگی میکردم جلوتر بودم !
در این فکر بودم که آیا سرعت بالا با این تفاوت ارزشش را دارد یا نه ؟ ... کمترین خطر ِ سرعت ِ بالا ، جریمه ی خدا تومنی توسط پلیس با دوربین های ثبت سرعت بالاست . از خطرات جانی اش که چیزی نمی گویم ...
2- از تلویزیون نماز ظهر از شبستان قم پخش می شد . با امام جماعت به رکوع رفتم و ذکر رکوع را سه بار تکرار کردم و به آرامی به سجده رفتم . آرامش سجده مرا به یاد سرعت بالایم در اتوبان انداخت . به راستی در نماز هم سرعت کم کاربرد بسیاری دارد کمترینش شک نکردن در نماز است ، از بقیه مواردش نمی گویم ...
بهتر نیست کارهایمان را به آرامی و به وقت ِ خودش انجام دهیم که موجب آرامش بیشتر مان گردد ؟
مسافر سپیده ام
نشسته ام به راه ِ تو ،
کجاست مرز دیدنت ،
سلام بر نگاه ِ تو ...
اللهم عجل لولیک الفرج
وبسایت زیبایی داری.
اگه دوست داشتی منو با نام :
"جدیدترین یوزر و پسوردهای نود 32"
و به آدرس:
http://nod4use.tk لینک کن و به من هم خبر بده تا من شمارو لینک کنم.با تشکر