عکس این مسیرهست که آدم تا میخاد برسه بالاسر،جونش در میاد از فشار.همیشه به اینجا که میرسم یاد رویای اون عالم میافتم متاسفانه... .
پاسخ:
فشارش یه طرف وقتی حتی سر انگشتت هم به ضریح میخوره یه حس خوبی به آدم دست میده ... البته خیلی شده من جلو نرفتم ولی واقعا دلم میخاد برم جلو و دستم به ضریح برسه و دستهام رو قفل کنم به پنجره های ضریحشون اون وقت انگار وصل شدم یه حس سبکی پیدا میکنم ... گرچه مطمئنا آقا از زمان حرکت تا کل مسیر حاضر و ناظرند ...
زمان توی حرم امام رضا چنان می گذره که اگر هزار سالم بگذره نمی فهمی