زنده می بریم ، زنده برگرداندنشان با خداست !

باز اتوبوس راهیان نور حادثه ای تازه آفرید و 26 نفر از دانش آموزان دختر دوم دبیرستانی بروجنی که به زعم من ، انگیزه ای برای رفتن به جنوب ، به جز کنار دوستان بودن ندارند را به کام مرگ کشید . 26 دختری که برای بزرگ کردنشان خون ِ دلها ریخته شده ، 26 دختری که هر کدام با کلی آرزو پا به این سفر نهاده بودند. حالا ریاست جمهور هم بگوید پرواز ملکوتی شان را تسلیت عرض میکنم آیا این تسلیت برای پدر ومادرشان فرزند می شود ؟!

آقایان جز تاسف چیزی ندارند بگویند . فرزند کدام یک از این آقایان در چنین تصادفاتی کشته شده است ؟ !!! ... 

بارها اعلام کردیم سفر با اتوبوس نه تنها خسته کننده بلکه بسیار پر مخاطره است به گوششان نرفت که نرفت. این همه تصادف دانشجویان ، نمیدانم چرا درس ِ عبرت برایشان نمی شود . شاید می گویند از هر 100 اتوبوس یکی هم تصادف کرده اشکالی ندارد که ! 

میخواهم سر ِ مسئولین سپاه و آموزش و پرورش را از جا بکنم . چه کسی پاسخگوی این همه خون است ؟! 

اسمش را شهادت می گذارید ؟! ... 

برای این سفر چقدر از قبل با برنامه و هماهنگ عمل کرده اید ؟ ...چقدر پیش زمینه برای این بچه ها در باره ی جنگ و شهیدفراهم کرده اید ؟ نمی گویم دیدن جبهه ها تاثیر ندارد که خود شاهد تاثیرات مستقیم آن بوده ام ولی نه به خدا با بی برنامگی ! ..این همه هزینه ، این همه نیرو ، این همه ریسک ، چرا برایش برنامه ریزی صحیح نمی کنید ؟ ...مگر با قطار بردن چه اشکالی دارد ؟ چرا برای اسکان دانش اموزان برنامه ای نداشتید ؟ چرا بچه ها را در ساختمان های نزدیک دو کوهه رها کرده اید و به هر کدام گفته اید خود دنبال جایی بگردند ؟ مگر دانش اموز بی سرپرستش باید در جایی دیگر بخوابد ؟ ..سرپرستی هر 20 دختر با یک نفر است . فکر میکنید 20 دختر را که همه گوشی همراهشان است و خیلی راحت می توانند با دوستان پسرشان قرار بگذارند و اگر اهلش باشند در بروند را می شود کنترل کرد ؟ تازه این برای زمانی است که همه جلوی چشمانت باشند وااای به وقتی که سرپرست در اتاقی و بقیه در اتاق های دیگر باشند . 

اتوبوس بچه های مدرسه ی ما هم شب حرکت کرد . چیزی که بر خلاف قانون اردو است . هیچ اتوبوسی طبق قوانین اردویی اموزش و پرورش حق شب حرکت کردن را ندارد . در این سفر دو ترمز انچنانی از سوی رانند منجر به زخمی شدن دو دانش اموز ِ ما شد . فقط شانس اوردیم که خانواده هایشان شکایت نکردند . از ولی رضایت می گیرند که فرزندشان را به اردو ببرند، نه اینکه رضایت می گیرند زنده میبریم ممکن است زنده بر گردانیم !! ...

حالا این خط و این نشان تمام اردوهای بعد را متوقف می کنند . این اردو تا آذر ماه ادامه دارد و به عنوان بخشی از نمره ی آمادگی دفاعی بچه ها محسوب می شود که بچه ها از این ترفند برای راضی کردن والدینشان استفاده می کنند . اما ما صریحا اعلام کردیم این اردو دلبخواهی بوده و خانواده ها می توانند چنین اجازه ای ندهند . 

نمیدانم فکر میکنند باید بچه ها مثل آن زمان که نیروها با اتوبوس اعزام میشدند ، این گونه حرکت کنند تا حال و هوای ان موقع را در انها ایجاد کنند یا ...! 

در اینکه شهدا خود طالب می شوند برای دیدن ِ کسانی که دوستشان دارند شکی نیست ، در اینکه دعوتنامه از سوی انها صادر می شود ، در اینکه انها ارزوی دیدار دارند ولی این گونه ؟!! ...

آیا تقصیر راننده است ؟ ... یا تقصیر راه ؟ ... یا تقصیر سپاه ؟!! یا تقصیر بارش ؟ یا تقصیر آموزش و پرورش ؟ ... شاید تقصیر خودِ دانش آموزان باشد ، کسی چه میداند ، احتمالا مقصر راننده می شود که در جاده ی لغزنده با سرعت رانندگی میکرده ، بیچاره راننده !!! 

جواب این شقایق های پرپر را چه کسی خواهد داد ؟

برای خانواده های داغدیده از خدا طلب صبر می کنم که غم از دست دادن جوان بسیار کشنده و طاقت فرساست ...

برای آرامش روحشان فاتحه ای قرائت بفرمایید .