گاه نوشت یک خانم معلم

  گاه نوشت یک خانم معلم


ابر دل گرفته ام بیا

خانم معلم | جمعه, ۲۴ دی ۱۳۹۵، ۰۴:۵۹ ب.ظ | ۷ نظر


ا


این روزها که به کاکتوس نازنینم که جوجه هایش در حال رشد هستند نگاه میکنم ، دلم برایش می سوزد . با چه  سختی جوجه هایش را به سمت نور متمایل میکند تا بهره شان از نوری که پشت ابر است بیشتر شود . این روزها آسمان تهران گرفته و ابری است . نفس ها تنگ است . آسمان می خواهد ببارد ولی نمی بارد . مردم در هم و عبوسند . شادی نیست حتی کاکتوس های من هم شاد نیستند . 

آسمان اگر می خواهی ببار ، چرا نمی باری ؟ 

خورشید اگر میخواهی بتاب ، چرا نمی تابی ؟ 

چه کم دارید برای باریدن ، برای تابیدن ؟ 


دلم شور جوجه هایش را میزند ... دلم شور تمام جوجه های شهر را می زند ... چرا کسی کاری نمی کند ؟ من باید چه کنم ؟ 

  • خانم معلم

زمین از دلبران خالی ست یا من چشم و دل سیرم؟

خانم معلم | جمعه, ۱۷ دی ۱۳۹۵، ۰۸:۵۴ ب.ظ | ۱ نظر


دعای این همه چشم انتظار کافی نیست!!!




مسجد مروی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ .....﴿۲﴾
که جز خدا را نپرستید ....
وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَیَقُولُنَّ مَا یَحْبِسُهُ أَلَا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿۸﴾
و اگر عذاب را تا چندگاهى از آنان به تاخیر افکنیم حتما خواهند گفت چه چیز آن را باز مى دارد آگاه باش روزى که [عذاب] به آنان برسد از ایشان بازگشتنى نیست و آنچه را که مسخره میکردند آنان را فرو خواهد گرفت (۸)
 وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَیَئُوسٌ کَفُورٌ ﴿۹﴾
و اگر از جانب خود رحمتى به انسان بچشانیم سپس آن را از وى سلب کنیم قطعا نومید و ناسپاس خواهد بود (۹)
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّی إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿۱۰﴾
و اگر پس از محنتى که به او رسیده نعمتى به او بچشانیم حتما خواهد گفت گرفتاریها از من دور شد بى‏ گمان او شادمان و فخرفروش است (۱۰)
إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿۱۱﴾
مگر کسانى که شکیبایى ورزیده و کارهاى شایسته کرده‏ اند [که] براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود (۱۱)
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ لَمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ وَمَا زَادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ ﴿۱۰۱﴾
و ما به آنان ستم نکردیم ولى آنان به خودشان ستم کردند پس چون فرمان پروردگارت آمد خدایانى که به جاى خدا[ى حقیقى] مى‏ خواندند هیچ به کارشان نیامد و جز بر هلاکت آنان نیفزود (۱۰۱)

خدایا رسولت را فرستادی که راه درست زندگی کردن و 

چگونه عبد بودن را ،

 به ما بیاموزد ، اما نیاموختیم . با کوچکترین مصیبت نق زدیم و با نشان دادن رحمت ، فراموشت کردیم و گفتیم این حق ما بوده است . 

پیامبرانت را یک به یک برای هدایت مان فرستادی ولی ازهر کدام بینه ای خواستیم . فطرت گواهی بر صداقتشان میداد ولی نفس راهی برای گریز از بندگی می جست .

اینک در زمانی قرار داریم که بهترین بنده ات از دیده های تنگمان و نابینایمان پنهان است . چگونه در این زمان می توانیم منتظری خوب برای برترین منتخبت باشیم ؟

جمعه ها رفتند و انکه باید بیاید نیامد

، مساجد خالی است و خیابانها و بازارها پر از انسانهایی که بی هدف راه میروند و زندگی میکنند. از انچه باید به ان فکر کنیم دورمان کرده اند و سرگرم چیز هایی شده ایم که دوامی ندارند . پس خدایا به حق محمد و آل محمد که آسمان و زمین و هر انچه در ان است را بخاطر آنان آفریده ای قسم ت میدهم که ظرف وجودمان را بزرگ کن و به ما بصیرتی عنایت کن که آنچه باید را ببینیم و بشنویم . خدایا به ما روش انتظار را بیاموز .ما را با قرآن زنده کن و ما را با قرآن بمیران.



زمین از دلبران خالی ست یا من چشم و دل سیرم؟

که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم


پ.ن: عکس مسجد مروی داخل کوچه مروی در خیابان ناصرخسرو می باشد.

پ.ن 2: سوره مبارکه هود 



  • خانم معلم

مرا امید وصال تو زنده می دارد

خانم معلم | جمعه, ۱۰ دی ۱۳۹۵، ۰۷:۴۸ ب.ظ | ۲ نظر

مرا امید وصال تو زنده می دارد

 و گرنه هر دمم از هجر توست بیم هلاک


دیر زمانی بود که جمعه ها نمی نوشتم نه اینکه به یادشان نبودم حس میکردم این نوشتن ها چه فایده ای دارد وقتی برای آرامش دلشان کاری نمی کنم . تا داستانی خواندم . 

پیرمرد ذغال فروشی بود که با وجود بیسوادی اش بسیارقرآن می خواند. روزی پسرش به او گفت : این همه قرآن می خوانی و هیچ از آن نمیفهمی چه فایده ای دارد ؟ پیرمرد سبدی ذغالی نشان پسر داد که برود و از رودخانه برایش آب بیاورد . پسر رفت و سبد را به آب زد و اب داخل سبد نماند . چندین بار این کار را تکرار کرد . پیرمرد پرسید : خب چه شد توانستی آب بیاوری ؟ پسر گفت نه . کار بیهوده ای است . پیرمرد لبخندی زد و گفت : به سبدت نگاه کن . پسر دید سبد از سیاهی پاک شده . پیرمرد گفت : شاید من متوجه نشوم که قرآن چه می گوید ولی روحم از سیاهی ها پاک می شود .


دیدم ، شاید من هم کاری برای امام زمانم نمی کنم ولی حداقل همین جمعه به جمعه را هم اگر بیادش هستم خالی از لطف و محبت نیست و میداند فراموشش نکرده ام . 


ان شا الله و به مدد خدا ، حداقل جمعه نوشت هایم ادامه خواهد داشت ...



پ . ن : وقتی وارد وبلاگ شدم دو نظر برام خیلی جالب بود و کلی خوشحال شدم . بچه های روستایی که اولین سال تدریسم رو اونجا گذروندم برام پیام گذاشته بودند . امیدوارم دوباره بیان و سر بزنن تا از حال و روزشون با خبر بشم ... 


  • خانم معلم

در قفس با دوست مردن از رهایی بهتر است

خانم معلم | جمعه, ۳۰ مرداد ۱۳۹۴، ۰۴:۴۱ ب.ظ | ۱۳ نظر

دیروز بازگشت یکی دیگر از مردان ِ مرد ، 

از آنها که اگر گفتند میرویم ، رفتند 

و اگر گفتند می مانیم ، ماندند ...

به وطن ، خانه و خانواده خود ،را نظاره گر بودیم .


کاظم ،

پس از سی وسه سال به آغوش مادر برگشت . 


شهید کاظم فرجی ، وقتی به جبهه رفت دانش آموز بود و حالا برای خود استادی شده ، 

او به وقت رفتن در آغوش پدر جا گرفت ، اما تابوتش برای شانه های پدر سنگین بود ، رفت تا شاهد بازگشت اینچنینی اش نباشد .


و چه بسیار پدران و مادرانی که هنوز حسرت در آغوش گرفتن استخوانی از فرزند خود را در دل دارند .گرچه می گویند امانتی بود که دادیم ولی رد نگاه دل مادر را اگر دنبال کنی ، در وادی شلمچه ، چزابه ، دارخوین و .... سرگردان از این بوته به ان بوته و از این خاک به ان خاک و از این سنگ به ان سنگ می توان حس کنی ... 


فهم این رندی برای اهل معنا سخت نیست

                          دلبری خوب است، اما دلربایی بهتر است

هر کسی را تاب دیدار سر زلف تو نیست

                          اینکه در آیینه گیسو می گشایی بهتر است


                   

  • خانم معلم

نتوانست فراموش کند مستی را ...

خانم معلم | شنبه, ۲ خرداد ۱۳۹۴، ۱۱:۴۵ ق.ظ | ۱۰ نظر


السلام علیک یا قتیل العبرات 



السلام علیک یا ابوالفضل العباس یابن امیرالمومنین


یادش بخیر ... چه روزها و شبهای خوبی بود . کمترین خواب رو داشتیم ولی انگار نه انگار . هتل تنها محلی بود برای اینکه کمی غذا بخوریم و لباسی عوض کنیم و دوباره بین الحرمین خوذمون رو میون عاشقای دو برادر گم کنیم . 

چقدر شیرینه حس حضور در کنار این دو براادر ، چقدر دلچسبه راه رفتن در بین الحرمین ، هی برگردی سمت ارباب ، کمی بری و برگردی سمت سقا ... هی بری و هی ندونی دلت میخاد کجا باشی ... بری نماز رو توی حرم ارباب بخونی و بدو یدو بری پیش برادرشون سلام بدی . انگار این لحظات رو باید از دست نداد . هر لحظه حضور مهم بود که کنارشون باشی تمام اعضا و جوارجم رو بکار گرفته بودم که حس حضور رو از یاد نبرم تا این حس با من تا مدتها بمونه . خدا رو شکر هنوز که چشمهامو میبندم خوذم رو کنارشون میبینم . هنوز میتونم دستامو دراز کنم و مدد بگیرم 

یا حسین ... یا ابوالفضل ... 

حتی نیمه شب ها کوچه ها خالی از زاِیر نبود حتی اگه اهالی در خواب ناز بوده باشند ...



خواهر مهربان ، عزیز حسین ، یاور عباس ، تولد عزیزانت مبارک ... باشد که لایق دیدار مجددتان باشیم.

نتوانست فراموش کند مستی را 

هر که از دست تو یک قطره می ناب گرفت 


ما که لایق مستی نبودیم ولی فراموش نمی کنیم لحظات کنارتان بودن را 



اعیاد شعبانیه بر همه ی دوستداران اهل بیت مبارک 


  • خانم معلم

این قاصم شوکه المعتدین ؟!

خانم معلم | جمعه, ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۰۸:۰۵ ق.ظ | ۲ نظر


در حسرت تو خون شده چشم نگارها

ای انتظار آخر چشم انتظار ها


هر لحظه زجر می دهد و تازه می شود

زخم فراق بر جگر بیقرار ها




بسم الله الرحمن الرحیم 

والسماء ذات البروج ...

النار ذات الوقود / اذ هم علیها قعود / و هم علی ما یفعلون بالمومنین شهود ( بروج : آیات 5 تا 7)

اصحاب اخدود در کنار گودال آتش نشسته و سوختن مومنین را مشاهده می کنند 

و ما نقموا منهم الا ان یومنوا بالله العزیز الحمید ( بروج :8 )

آنهایی که هیچ ایرادی به اهل ایمان نداشتند ، جز آنکه به خدای مقتدر و ستوده ایمان آورده بودند.


ولی اینها بدانند که : 


الذی له ملک السموات و الارض والله علی کل شی شهید / ان الذین فتنوا المومنین و المومنات ثم لم یتوبوا فلهم عذاب جهنم و لهم عذاب الحریق (بروج : 9 و 10 )


بکشید مومنان را ، آنها معتقدند که خدا مالک آسمان و زمین است و شاهد است ، آنها را بخاطر ایمانشان می سوزانید و تماشا می کنید و فکر میکنید ایمان را از بین میبرید ولی بدانید که آنانی که مردان و زنان با ایمان را شکنجه دادند و توبه نکردند برای آنها عذاب جهنم و عذاب آتش فروزان خواهد بود . 


دینداری در دوره ی غیبت سخت است گرچه مومنین به شهادت می رسند اما این سوختن همراه با ایمان ، نشان از ثبوت دین در قلبشان دارد و مرتبه ی یاران امام زمان عجل الله که اسطوره های مقاومت هستند و بدون حضورش اینگونه در راهش مقاومت می کنند ، بالاتر از یاران آل الله در زمان حضورشان می باشد . این وعده ی خداست که پیروزی با حزب الله بوده و وعده ی خدا حق است ، 


مولا جان ،


آیا این جنایات از علائم ظهور نیست ؟

سوختن و کشته شدن مردم بی دفاع و بیگناه مردم در یمن و لبنان و عراق و بحرین تا کی ادامه خواهد داشت؟


آرامش و قرار جمعه ها کجایی؟



 یا الله و یا رحمن یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک  ... 



 در حسرت تو خون شده چشم نگارها

ای انتظار آخر چشم انتظار ها


هر لحظه زجر می دهد و تازه می شود

زخم فراق بر جگر بیقرار ها


ای آشنا تر از همه، این دیده کور باد

نشناخته اگرچه تو را دیده بارها

 

خار طمع به چشم و به پا ریسمان ترس

افتاده ایم بی تو در این گیر و دارها

 

جز اشک ناشیانه و جز آه پشت آه

دیگر چه انتظار زما تازه کارها!؟

 

کار دل از ترحم دلدار هم گذشت

زنگار دارد آینه جای غبار ها

 

پاییزمان شدند و گلاویزمان شدند

سرمی رسند بی تو یکایک بهار ها

 

مشتی پیاده در دل این جاده مانده ایم

رحمی به ما نکرد کسی از سوار ها

 

دل کاش جز مسیر تو راهی بلد نبود

شد درد سر برای من این اختیار ها

 

تاری ز موی یار دل زار را بس است

این ما و این گلوی مهیای دارها

 

برگرد!  تا به دور تو گردم مرید وار

در دور نامرادی این روزگارها 

 

 هادی ملک پور

  • خانم معلم

یه روزی به اسم روز معلم داشتیم ... یادش بخیر

خانم معلم | يكشنبه, ۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۰۷:۲۳ ب.ظ | ۷ نظر

بجه که بودیم نزدیک عید که میشد توی فروشگاه های لوازم النحریر به فکر خریدن کارت پستال های مختلف برای افراد مختلف بودیم .آنچنان دوقی داشتیم که بگردیم و بهترینها رو پیدا کنیم تا به دوستامون و دختر خاله و دختر عمو و بچه های فامیل هدیه بدیم . جمع کردن کارت پستال ها و مقدارشون خودش نشون از محبوبیت میون دوستان داشت . برای بزرگترها معمولا گل و منظره هایی از طبیعت می خریدیم . برای دوستامون کارت هایی با تصاویر کارتونی . بازار بده و بستون کارت تبریک خیلی داغ بود زمان شاه ( به قول ظریفی ایران تنها کشوریه که 4 تا زمان داره حال و گذشته و آینده و زمان شاه !) . ارتباط ها قوی و حضور فامیل و دوستان پر رنگ بود تا کم کم انقلاب شد و هنوز البته یکی دوشبکه تلویزیونی بیشتر نداشتیم و تلفن توی همه ی خونه ها نبود و باجه های زرد رنگ تلفن سر چهار راه ها معمولا پر بود از افراد منتظری که می خواستن با نزدیکاشون یا کسانی که باهاشون کار دارن تماس برقرار کنند . 


این سیستم تهیه ی کارت تبریک کشیده شد به بعد از نقلاب و روز معلم هم بچه ها اگه چیزی نمی تونستن بخرن یک کارت پستال می خریدن که بگن خانم / آقا دوستت داریم یا سعی میکنیم نشون بدیم قدر زحماتت رو می دونیم . حالا کار ندارم بعضی ها هم از ترس میرفتن سراغ معلماشون که نکنه باهاشون یه وقت خدای نکرده چپ بیفتن ( که خوشبختانه از این دست خیلی کم داشتیم) ولی اغلب منوال این جوری بود که بچه ها از سر عشقشون هدیه می دادند. کلی از این کارت ها رو هنوز نگه داشتم اونا خاطرات بچه هایی هستند که حتی با دیدن اسمهاشون ممکنه قیافه هاشون بخاطرم هم نیاد ولی محبت توی اون نوشته ها، همچنان باقیه و میتونی ارش انرژی بگیری ...


امسال روز معلم گفتم چیزی توی وبلاگم ننویسم . کلا یه دو هفته ای هم چیزی ننوشتم . گفتم عکس العمل خواننده ها رو در یابیم که چطوریه .

خدا بگم حفظ کنه شبکه های اجنماعی رو یا نه ! کلا باعث شده همه در عین اینکه مثلا به یاد هم هستن ولی همدیگه رو فراموش کنن ... اسم بی تفاوتی هامون رو گذاشتیم نبودن وقت ! ... اسمش رو گذاشتیم تجمع کارهایی که دست و پامون رو بسته ولی خداییش به وجدانمون اگه رجوع کنیم ، قانع میشیم با این جواب ها ؟!


امروز گفتم بیام و به وبلاگ سر بزنم بببینم کی اومده کی نیومده کی براش مهم بوده به یه معلم بازنشسته بگه خسته نباشی بعد سی سال کار کردن و در چه حالی اصلا ! 


دیدم نخیییر .... زهی خیال باطل ! انقدر همه سرشون گرم زندگی های خودشونه که اصلا کار ندارن دیگه کی هست کی نیست ، چه برسه به گفتن تبریک ! 

یاد روز محشر افتادم همون روز که همه از هم گریزونن ! چقدر تعجب میکنیم وقتی این آیه رو می خونیم .  یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ وصاحیته وبنیه ...

تا قبل تر ها اصلا برامون باور کردنی نبود که میشه مگه فامیل بداد هم نرسه ! میشه همسایه از همسایه خبر نداشته باشه ؟! بعدا دیدیم شد ... خیلی نرم نرمک شد ولی اتفاق افتاد  .الان کسی بداد کسی نمیرسه همسایه از همسایه خبر نداره اسمش رو هم گذاشتن فضولی نکردن ! و این طوری کارشون رو توجیه کردن . ان جوریه که توی آپارنمان اگه یه اعلامیه ی فوت بزنن تا از توی خونه صدای قرآن و گریه و شیون در نیاد بقیه ی اهالی منوجه نمی شن که عزیزی توی اون واحد از دنیا رفته و تازه بعد اینکه متوجه میشن روشون نمیشه برن راغ همسایه و تسلیت بگن از بس که ارتباطی وجود نداره ... 

بعدش گفتن نعععع مگه میشه خواهر وبرادر از هم خبر نداشته باشن . و دیدم نرم نرمک وایبر و واتساپ اومدن خب خبر خواهرم رو دارم تو واتساپ آنلاینه پس هنوز زنده است !!! 

بعدش نوبت میرسه به پدر و مادر ! البته خدا رو شکر یه روز مادر و پدری به یمن وجود دو گوهر گرانبها توی تقویم داریم که مجبور بشیم بریم سراغ پدر و مادر هامون ولی کم کم  این روز رو هم یه جور ماست مالی ش می کنن و با یه زنگ تلفن یا یه پیام وایبری سر و ته اش رو هم میارن . 


پس توقع اینکه یکی بیاد و یادش باشه بهت تبریک بگه خیلی توقع زیادیه ... حالا اونایی که شماره ت رو دارن یه پیامکی مشابه برای همه ی معلم ها فور وارد می کنن که یعنی یادمونه هستین بازم خدا خیرشون بده . ترسم از موقعیه که این چیزا هم دمده بشه و بگن اوووووه همه کار میکنن دیگه ، معلم ها هم مث بقیه ! مگه اونا چکار میکنن که بقیه نمی کنن ؟!!


دلم برای گرفتن بک برگ دستمال کاغذی تا شده و پیچیده شده در یک برگ کاغذ سفید تنگ شده ...

دلم برای گرفتن یک قالب صابون سفید لباشویی مکعب مستطیلی تنگ شده 

دلم برای گرفتن مجسمه های گچی بیقواره ای که نمی شد هیچ کجای خونه ازشون استفاده کنی تنگ شده 

دلم برای اون گل هایی که معلوم بود از میدون کنده شده تنگ شده 

دلم برای اون چشمی که گریون اومد پیشم و گفت مامانم پول نداشت براتون یه چیزی بخرم خیلی تنگ شده 


کاش عاطفه هامون رو توی وایبر و واتساپ و .... خرج نکنیم . کاش بدونیم گرفتن دست همدیگه یه چیز دیگه است . کاش یادمون نره  که بدونیم چشم تو چشم هم شدن مهر و محبت رو روونه دلهامون میکنه ... کاش انقدر با هم غریبه نباشیم کاش انقدر از هم دور نشیم ....



  • خانم معلم

یا صاحب الزمان ، هفت سینم سین سیمای تو را کم دارد ...

خانم معلم | جمعه, ۲۹ اسفند ۱۳۹۳، ۰۴:۲۴ ب.ظ | ۱۱ نظر


آن سال های دور کلاس دوم دبستان که بودم ، در انتهای کتاب فارسی مان درسی داشتیم به نام 12 برادر . عکسی که در کتاب بود پسران جوانی را نشان میداد که مانند رومیان تاجی از برگ هایی شبیه به زیتون بر سر داشتند و لباسی سپید چون رومیان بر تن و در باغی کنار هم مشغول گفتکو بودند . 


حسی که به خواننده منتقل می کرد در آن روزهای اواخر سال ، دقیقا حس شادی و پاکی بود که باعث شده هنوز آن درس را در خاطر داشته باشم . 12 برادر که نماد دوازده ماه سال بودند . 


خیلی پرس و جو کردم که کتاب را بخاطر این درس پیدا کنم که پیدا نشد . حالا که فکر میکنم  متوجه شدم که هنوز به خیلی از مراکزی که باید ، سر نزدم مثل مرکز تالیف کتب درسی . البته یکبار رفتم و پرسیدم اما مسئولی نداشت که جواب درست و حسابی بدهد . بالاخره این کتاب ها باید یک جایی بایگانی بشود . یعنی این اموزش و پرورش این قدر ها که نمی شود بی در و پیکر باشد . می شود ؟!!! 


در این فکر ها که بودم مثل این بچه ها که عکس های یهویی می اندازند و حرف هایی یهویی می گویند منم فکری یهویی به ذهنم رسید که انگار دوازدهمین ماه سال هم ساعات پایانی اش را طی می کند و سال ، دوازدهمین ماهش را دیده و می رود اما ما بی هیچ پرس و جویی در حسرت دیدن دوازدهمین ماه خود باقی مانده ایم . 

چقدر گشته ایم ؟! می شود در دستگاه کبریایی چیزی باشد ولی نشانه ای نداشته باشد ؟!! ... پس باید به خودم شک کنم ... 


خدایا ، آدرس دوازدهمین ماه خاندان امامتت را ندارم ، نشانه ای بده و همتی و خواستنی که بجویمش تا قبل از انکه بروم ...

آمین یا رب العالمین 


در سال فاطمی زندگی پر برکتی برایتان از خداوند آرزو دارم .

امید که اگر به هر علت دلخوری و کدورتی از من در دل دارید حلال کنید که باید بگذریم تا خدا نیز از ما بگذرد .

یا علی 

  • خانم معلم

مرگ در قاموس ما از بی وفایی بهتر است ...

خانم معلم | جمعه, ۲۲ اسفند ۱۳۹۳، ۱۲:۵۲ ق.ظ | ۵ نظر


در ﻋﺰﺍﯼ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﯾﺎﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﯾﮏ ﺩَﻡ ﺑﯿﺎ . . .

تا ﻧﮕﻮﯾﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﺎﻋﺖ :  باﻧﯽ ﻣﺠﻠﺲ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟




بانوی بزرگ من !

روزهایی است که ولی و آقایت ،فرزندان و دوستدارانت لحظه به لحظه گذشت روز و شبها را به سختی میگذرانند و ما هنوز در پی فاطمیه ی اول و دوم هستیم ! نمیدانیم این روزها بر حسن ت بر حسین ت بر زینبت و بر علی جانت چه می گذرد . 

وقتی در خیابان میبینم تقارن عید با روز شهادتتان تاثیری بر مردم ندارد هم دلم برای شما و مظلومیت خانواده تان میگیرد و هم دلم برای این مردم می سوزد .

شما که خاندان کرمید بر ما ببخشید و تنهایمان نگذارید . دستمان را رها نکنید و دعایمان کنید . ظاهرا شاید غم نداشته باشیم ولی غم تان بر دلمان سنگینی می کند . از ما راضی باشید. 



  • خانم معلم

خوش آن زمان که سرم در پناه بال تو بود ...

خانم معلم | جمعه, ۱۵ اسفند ۱۳۹۳، ۰۴:۴۶ ب.ظ | ۶ نظر



هر شروعی را پایانی است ، سفر ما هم به پایان رسید . نایب الزیاره دوستان بودم اگر مقبول حق باشد . خدا خیلی به ما لطف داشت . میلاد حضرت زینب سلام الله و گلباران تل زینبیه ، شروع فاطمیه  و سیاهپوش کردن ضریح امیر المومنین علی علیه السلام ، همسفران خوب ، هوای خوب ، ازدحام کم و ضریح های خالی البته در ساعت های 1 تا نزدیک اذان صبح ، انقدر که نمیدانستی دیگر چگونه به ضریح بچسبی و دیگر چه بگویی ! 

این ضریح خشک و خالی را این چنین نبینید . روی ضریح پر از گله ای زیبایی است که واقعا برایت بهشت را مجسم میکند . وقتی ز خم راهرو می گذری و به یکبار این ضریح نورانی در جلویت مجسم می شود انگار بعد زمان و مکان برایت هیچ می شود غرق می شوی در اقیانوس کرم شان و  رها . انقدر رها انقدر آرام که نمی خواهی دیگر پایت را از انجا بیرون بگذاری بارها سلام دادم از در خاررج شدم و دوباره بر گشتم . بر می گردی زیر قبه و تا می توانی به مغزت فشار می آوری که کسی را از خاطر نبری . برای دانه دانه کسانی که سفارش داشته اند برای انهایی که التماس دعا گفته اند برای گرفتاران و بیماران دعا می کنی و خودت را فراموش می کنی ... خدا در دریای محبتشان غرقتان کند ان شا الله ...


خادم شدنم در حرم حضرت علی علیه السلام هم یکی از خاطرات ویژ ه این سفر بود . انقدر حس عجیبی بود که هنوز حس می کنم انگار آن زمان در کشور خودم و در کنار مزار پدرم ایستاده  بودم . انقدر که فکر میکردم من میزبانم و بقیه میهمان ، انقدر که نمیدانم از این حس تعلق دیگر چه بگویم . در همان یک ساعت که خدمت می کردم انقدر چیز های عجیب دیدم که فکر میکنم اگر سراغ خادمی بروم و از خاطراتش بخواهم برایم بگوید میشود از اتفاق های متفاوتی که دیده است کتابها نوشت . 


و رفتن به وادی السلام و دیدن قبر هایشان و دفن امواتشان و حتی حمل امواتشان از چیز های حجالب این سفر بود . امواتشان را در حرم طواف میدهند در حیاط حرم برایش دعای امین الله می خوانند و نماز میت و بعد سوار ماشین های مخصوص حمل جنازه تا کنار ون های شیکی می برند و روی کاپوت مرده را می گذارند و تشیع کنندگان که همه مرد هستند سوار ون می شوند و مرده را درون قبر می گذارند و کل مراسمات یکساعت بیشتر طول نمی کشد ! ... ( حیف که گوشی ام را نمی توانم به پی سی وصل کنم وگرنه عکس هایش را برایتان میگذاشتم خیلی جالب هستند ) 


خدا روزی همه تان کند سفری اینچنین ... 


ای آنکه همیشه بر لبت زمزمه است 

چشمان قشنگت آیه محکمه است 

باز آ و به روی قطعه سنگی بنویس 

این قبر غریب مادرم فاطمه ( سلام الله ) است 


ایام شهادت بانوی نمونه ی اسلام  بر شما عزیزان تسلیت باد 






  • خانم معلم