آزمون های دنیایی

به سرویس نرسیده و مجبور شده بود با اتوبوس خودش را به مدرسه اش در نازی آباد برساند . زنگ خورده بود ، با آخرین شاگرد وارد سالن شد . نفسی تازه کرد . از ایستگاه اتوبوس تا مدرسه را تقریبا دویده بود .

وارد دفتر که شد چشمش به خانم فرهادی افتاد که همکاران دوره اش کرده بودند . همسرش پزشک بود و خودش مهندس کامپیوتر . نزدیک شش سال سابقه کار داشت و به خاطر شیرین زبانی هایش مورد توجه هم بود .

نزدیکتر که شد ، از یکی پرسید : " جریان چیه ؟ "

متوجه شد ۲۰۶ سفید صفری که در حیاط مدرسه دیده بود ، هدیه سالگرد ازدواجشان می باشد . از شمیران می آمد و همیشه تعریفِ خانه ی بزرگش و عدم توانایی در تمیز کردن آن ، و سرگردانی در پیدا کردن یک خدمتگزار صدیق و مورد اعتماد ، از دغدغه های زندگی اش به شمار میرفت .

دست خودش نبود به یک باره حالش عوض شد ، همکاران داشتند به کلاس می رفتند . روی نزدیکترین مبلی که دید نشست . به یاد دیشب افتاد . همسرش با چهره ای گرفته خبر تعدیلش را آورده بود . کارمند ۲۰ ساله ی یک سازمان نیمه دولتی که هنوز رسمی نشده بود . نمیدانست با ۲ فرزند دانشجو ی دانشگاه آزاد و کرایه خانه ، با همین حقوق معلمی چه کند؟ ! ... چگونه باید خرج دوا و دکتر پدر و مادر همسرش را که با آنها زندگی می کنند را بپردازد؟ .... زندگی اش مثل یک فیلم برایش سریع دوره شد ....

در دلش فقط گفت : خدایا !!!! چگونه است که به بعضی ها ......... و ما ؟ !!!

خانم صارمی ! خانم صارمی! کلاستون آماده است !!!!!!

این صدای معاون مدرسه بود که  غضبناک به او با زبانِ بی زبانی می گفت که هم دیر رسیده و هم دیر دارد به کلاس میرود ....

بلند شد ........

 

وَلَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَیَاةِ الدُّنیَا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَرِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَأَبْقَى ( طه : ۱۳۱ )

و زنهار به سوى آنچه اصنافى از ایشان را از آن برخوردار کردیم [و فقط] زیور زندگى دنیاست تا ایشان را در آن بیازماییم دیدگان خود مدوز و [بدان که] روزى پروردگار تو بهتر و پایدارتر است ( طه : ۱۳۱)

إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِینَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا (کهف : ۷)

در حقیقت ما آنچه را که بر زمین است زیورى براى آن قرار دادیم تا آنان را بیازماییم که کدام یک از ایشان نیکوکارترند

(کهف : ۷ )